Thursday, April 12, 2007

Half Nelson (2006)

Msn, Τετάρτη, 21:15 (περίπου)
Oh la la: Τελικά τι θα κάνεις Κου?
Qu: Λέω να πάω σινεμά μωρέ…
Oh la la: Δε ψήνεσαι να δούμε το “X”?
Qu: Μπα... πολύ φοβάμαι ότι θα το βγάλει αύριο το ταινιάκι το Ideal και θα το χάσω.

Όπως ήδη καταλάβατε, χθες πήγα για άλλη μια φορά μόνος μου στον κινηματογράφο, αλλά όπως λέει και ο σοφός λαός: “μερικά πράγματα καλύτερα να τα κάνεις με τον εαυτό σου”. Την είχα σταμπάρει την εν λόγω ταινία από τα “προσεχώς” πριν από μία άλλη παράσταση που είχα δει στη συγκεκριμένη αίθουσα. Το trailer μου είχε κινήσει το ενδιαφέρον και ήμουν σχεδόν βέβαιος ότι το Half Nelson, είναι κατά πάσα πιθανότητα μία αρκετά αξιόλογη, για το γούστο μου, ταινία. Χάρηκα πολύ όταν διαψεύσθηκα ευχάριστα… το Half Nelson ήταν κάτι πολύ παραπάνω από μια αρκετά αξιόλογη ταινία.

Δύο λόγια για τα βασικά

Ο κεντρικός ήρωας τις ταινίας είναι ένας καθηγητής Ιστορίας, εκεί γύρω στα 30, ο οποίος διδάσκει με τον ιδιαίτερο τρόπο του, σε ένα σχολείο για “κατώτερα” παιδία και παράλληλα προπονεί την ομάδα μπάσκετ των κοριτσιών. Το πρόβλημα που αντιμετωπίζει με τα ναρκωτικά γίνεται γνωστό σε μία του μαθήτρια και η ταινία σκιαγραφεί υπέροχα τους δύο πρωταγωνιστές και τη σχέση που αναπτύσσεται ανάμεσά τους.

Προσωπική ματιά

Παρόλο που η ταινία των Ryan Fleck και Anna Bodan θίγει άμεσα και έμμεσα πολλά επίκαιρα θέματα (φυλετικός και κοινωνικός ρατσισμός, ναρκωτικά, φτώχια, μοναξιά, κλπ), σε καμία περίπτωση δεν το κάνει με τον τόσο κραυγαλέο τρόπο που μας έχει συνηθίσει το Hollywood (και όχι μόνο). Η “σύγχρονη” σκηνοθεσία ακολουθεί λιτούς και καλαίσθητους δρόμους, με την ιδιαιτερότητα που προσδίδουν τα επιτηδευμένα “ερασιτεχνικά” πλάνα που χρησιμοποιούνται αρκετά, χωρίς να λείπουν τα “κλασσικά” στοιχεία της τραγικής ειρωνείας και της τελικής κάθαρσης. Οι μουσικές στιγμές μπορεί να είναι μετρημένες δεν παύουν όμως να είναι εξαιρετικές και να συμβάλουν άμεσα στη συναισθηματική ερμηνεία πολλών σκηνών. Το πρωταγωνιστικό δίδυμο, που αποτελείται από τον σχετικά άσημο Ryan Gosling και την πιτσιρίκα Shareeka Epps, καθώς και όλο το cast αφήνει τις καλύτερες εντυπώσεις και πολλές υποσχέσεις για το μέλλον.

Επειδή από τα παραπάνω μπορεί να συμπεράνατε βιαστικά ότι το Half Nelson δεν είναι τίποτα άλλο από μία ακόμα βαρετή “ψευτοκουλτουριάρικη” ταινία, σας διαβεβαιώ ότι δεν πρόκειται για κάτι τέτοιο. Σίγουρα είναι ότι πιο ενδιαφέρον έχω δει τους τελευταίους μήνες και σίγουρα θα έβαζε σοβαρή υποψηφιότητα για μία θέση στο top-10 των all time αγαπημένων μου ταινιών, αν είχα ένα. Αν το πετύχετε λοιπόν είτε σε κάποια αίθουσα είτε σε dvd, σας παροτρύνω να το δείτε χωρίς δεύτερη σκέψη.

That’s all folks….

2 comments:

antoine said...

Όταν θέλει τελικά, ο αμερικάνικος κινηματογραφός κάνει θαύματα. Μιλάμε για σούπερ ταινία. Φανταστική.

Petran said...

Η ταινια ηταν οντως πολυ καλη, ειδικα ετσι οπως την ειδα εγω σε ενα μισοαδειο σινεμα πρωην δημαρχειο μικρης (αδειας) κομοπωλης του βορρά. Πολυ ωραιος ρυθμος, μουσικη που δινει και παιρνει και ενας γλυκος γυμνος ρεαλισμος χωρις κανενα χολιγουντιανο στοιχειο να σε συνεπαιρνει για 2 ωρες. Χαφ νελσον λοιπον.

qu = εγγυηση