Tuesday, March 20, 2007

Ο Δράκουλας των Εξαρχείων (1983)

Παραγωγής 1983. Μιλάμε για πρωτοπορία, όχι μαλακίες. Μιλάμε για εποχή που αν δεν γύριζες ταινία για την αριστερά και τον εμφύλιο ακολουθόύσε λιθοβολισμός. Την εποχή της αγιοποίησης της αριστεράς και του ΚΚΕ (το κακό που έκανε αυτό το κόμμα στην ελληνική κοινωνία ελάχιστα το έχουμε καταλάβει), ο Νικόλας γυρίζει την πρώτη Σπλάτερ ελληνική ταινία!!! Πολύ μπροστά ο άνθρωπος, λέμε. Τα γαμάει όλα, και πολύ καλά κάνει. Σενάριο μηδενικό, πλην της κεντρικής ιδέας που είναι η δημιουργία του τέλειου μουσικού. Έτσι ο Δράκουλας που μένει πια στα Εξάρχεια (ο Τζούμας είναι τέλειος) προσπαθεί να φτιάξει το μουσικό από τα χέρια του Χέντριξ, τα δάχτυλα του Χιώτη και το σώμα του Χατζιδάκη. Το αποτέλεσμα είναι ο Τζιμάκος! Σουρεαλισμός πέμπτου επιπέδου. Οι ξεθαμένοι νεκροί - ζόμπι επαναστατούν, ο Τζιμάκος δίνει και ο Τζώννυ με τον Κοτρώνεν είναι οι βοηθοί του δράκουλα. Άλλο επίπεδο! Για ακόμα μια φορά παρελαύνει το γνωστό παρεάκι (Πουλίκας, Καφεντζόπουλος σε ρόλο συνδικαλιστή ζόμπι!, Άσημος και λοιποί). Αποτέλεσμα: Νομίζω η πλέον cult ταινία, με όλη τη σημασία του όρου, του ελληνικού κινηματογράφου. Δεν βλέπεται! Άψογη.

Friday, March 9, 2007

Η Ψυχή στο Στόμα (2005)

"Πούτσο και ξύλο ρε, πούτσο και ξύλο"... Στην ταινία του ο Οικονομίδης παρουσιάζει στο πρόσωπο του Τάκη, έναν μικροαστό άνθρωπο των ημερών μας. Ένας άνθρωπος που δέχεται πιέσεις και σφαλιάρες από παντού, αλλά σαν καλός χριστιανός γυρίζει και το άλλο μάγουλο σε κάθε χτύπημα. "Είμαι καλά ρε, είμαι καλά" προσπαθεί να πείσει τον εαυτό του και βρίσκει την λύτρωση κάθε φορά στο μίζερο αυτοκίνητό του. Απομονωμένος στο μόνο μέρος που μπορούσε να νιώσει καλά αφήνει την συσσωρευμένη οργή του σαν κάτι το φυσικό, σαν κάτι το αναμενόμενο, με ένα κατσαβίδι. Η γυναίκα, το αφεντικό, η αδελφή, ο γαμπρός, ο φίλος, όλοι αυτοί ενάντια στον Τάκη. Πολλές οι αναφορές για την σημερινή κοινωνία με δόση υπερβολής ή και όχι. Σκληρή ταινία για ανθρώπους που ξεφεύγουν από τα κλισέ του καθωσπρεπισμού. Οι βρισιές μπορεί να ενοχλήσουν και ίσως να κουράσουν. Δυνατές οι ερμηνείες από τους Λίτση, Κεχαγιόγλου και Μουρίκη. Η ταινία είναι λεπίδα στο στομάχι.